Ethereum kurucusu Vitalik Buterin, muazzam kripto servetine rağmen hala kendi iç çamaşırlarını el ile yıkamayı tercih ettiğini açıkladı. Bu kişisel detay, zenginlik ve günlük yaşam konusundaki alışılmadık yaklaşımına ışık tutuyor.
Özet
Aşırı otel çamaşırhane ücretlerine karşı yapılan bir nutukta, ETH kurucusu Vitalik Buterin, adaletsizliğe karşı isyan etmenin, ne kadar masum görünse de, kişisel bir ilke olduğunu söyledi—küçük direniş eylemlerinin, günlük hayattaki adaletsizliğe karşı anlamlı ifadeler olabileceğini gösterdi.
Diğer milyarderler, Warren Buffett ve Ingvar Kamprad gibi, benzer eğilimleri dile getirmiştir.
Bu taktiklerin bize hayat, zenginlik ve her ikisinin felsefi temelleri hakkında neler öğretebileceği.
Ethereum (ETH) kurucu ortağı Vitalik Buterin, sosyal medyada aşırı otel çamaşır hizmeti ücretleri nedeniyle kendi iç çamaşırını elle yıkamayı tercih ettiğini itiraf ettiğinde, “pragmatizmin yanlış olduğunu” da ilan etti—kendine hizmet etmenin zorluğunu ve ironisini eleştirerek, bunun tam tersi bir ortamda.
Bir milyarder kurucudan tuhaf bir karşıtlık: pratikte işe yarayan her şeye gerçeği bağlayan Amerikan doğumlu bir doktrin olan pragmatizme felsefi bir diziyle sarılmış görünüşte önemsiz bir ev içi itiraf.
Yeni başlayanlar için pragmatizmin kökleri on dokuzuncu yüzyılın sonlarına kadar uzanıyor ve Charles Sanders Peirce, William James ve John Dewey'in kalemleri altında gelişiyor. Onların temel iddiası, bir fikrin pratik etkilerinin en önemli olan olduğudur. Bir inanç, pragmatist için, yalnızca eylemi yönlendirmede ne kadar faydalıysa o kadar iyi ve “doğru” kabul edilir. Bu teori, uyarlanabilir ve etkili olmasına rağmen, aşırı göreceli olmakla eleştirilmiştir ve en kötü ihtimalle gerçeği sadece öznel faydaya indirgemekle suçlanmıştır. Bertrand Russell gibi filozoflar, William James'i çelişkili inançların, her biri birinin amacına hizmet ediyorsa, “doğru” olarak sayılmasına olanak tanımakla suçlamış ve böylece gerçek içgörü ile uygun kendini aldatma arasındaki sınırı bulanıklaştırmıştır.
Buterin'in pragmatizmi kamuya açık bir şekilde reddetmesi, daha geniş bir rahatsızlığa işaret ediyor: belki de en zengin yaşam ve yenilik biçimleri, yalnızca "pratik" olanın en düşük ortak paydasından değil, mantıksız, idealist veya tamamen tuhaf bir şey için çaba göstermekten doğar—hatta çamaşır alışkanlıklarına kadar. Ironik bir şekilde, elde yıkanan iç çamaşırlarını kabul etmesi, zengin bireylerin pragmatik beklentilerden kaçınma geleneğine mükemmel bir şekilde uyuyor. Yeterince temiz iç çamaşırı olmadan lüks bir otelde kalan herkes bu ikilemi bilir: aşırı yüksek otel çamaşır ücretini ödemek mi, yoksa DIY yıkama ile improvize mi yapmak? Ben, bir örnek olarak, genellikle ikinciyi tercih ediyorum.
Tasarruflu milyarderlerin sayısız diğer örnekleri var, ben dahil değilim. Efsanevi tasarrufluluğu iyi belgelenmiş olan Warren Buffett'ı alın. Muazzam servetine rağmen, 1958'de satın aldığı mütevazı Omaha evinde yaşamaya devam ediyor ve basit arabalara binmesi, McDonald's kahvaltıları yemesi ve klasik, uygun fiyatlı kıyafetlere bağlı kalmasıyla tanınıyor. Bunlar sadece para tasarrufu taktikleri değil—kişisel tuhaflıklar, yaşam stratejilerine yükseltilmiş.
Milyarderler topluluğu, benzer şekilde tuhaf ve pragmatik olmayan alışkanlıklarla övünmektedir. Zara'nın kurucusu Amancio Ortega, her gün aynı basit kahvaltıyı ve öğle yemeğini yemesiyle ünlüdür ve lüks ofislerden ziyade sıradan bir çalışma alanını tercih etmektedir. Geçmişteki IKEA kurucusu Ingvar Kamprad, on yıllık bir Volvo kullanıyor ve düzenli olarak toplu taşıma araçlarını tercih ediyordu. Pop ikonu Lady Gaga, servetine rağmen, market alışverişi için kupon kullanma hakkında sosyal medyada paylaşımlar yapmıştır. Mark Zuckerberg, ekonomi sınıfında uçarken ve tasarımcı markalar yerine temel tişörtleri tercih ederken görülmüştür.
Daha da tuhaf bir alanda, CEO'ların çıkış yapmamak için tüm otelleri satın aldığı veya milyarderlerin özel şefler veya lüks restoranlar yerine gece yarısı canı sushi çektiğinde dolaplarını sushi ile doldurduğu hikayeleri dolanıyor. Bu tür hikayeler yalnızca tasarruf veya tuhaflık değil, aynı zamanda çoğu insanın harcamasını yönlendiren utilitarizmden iradeli bir ayrılmayı da ortaya koyuyor.
Peki Buterin'in iç çamaşırlı ifşası ve pragmatizm eleştirisi bize ne öğretiyor? Pragmatizm gerçekliğin akıntılarında yol almanın bir aracıysa, dünyanın en zenginleri kendi yollarını çizmeye kararlı görünüyor, ne olursa olsun. Denizleri fethettikten sonra bile kendi güvertelerini cilalayan bir gemi inşaatçısı gibi, gerçek ustalık sadece "işe yarayanı" yapmakla değil, bazen başkalarına hiçbir anlam ifade etmeyen şeyleri yapmakla gelir.
Ders? Otantiklik yüzeyde absürt görünebilir, ama bu, bizi sadece işlevselliğin ötesine, ve bazen, görünüşe göre, çamaşır makinesinin de üstüne çıkarabilecek olan akıntıdır.
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
İç çamaşırı ve ETH ile uygulamalı: Vitalik'in çamaşır rutininden zenginlik biriktirmeyi öğrenebileceğimiz şeyler
Ethereum kurucusu Vitalik Buterin, muazzam kripto servetine rağmen hala kendi iç çamaşırlarını el ile yıkamayı tercih ettiğini açıkladı. Bu kişisel detay, zenginlik ve günlük yaşam konusundaki alışılmadık yaklaşımına ışık tutuyor.
Özet
Ethereum (ETH) kurucu ortağı Vitalik Buterin, sosyal medyada aşırı otel çamaşır hizmeti ücretleri nedeniyle kendi iç çamaşırını elle yıkamayı tercih ettiğini itiraf ettiğinde, “pragmatizmin yanlış olduğunu” da ilan etti—kendine hizmet etmenin zorluğunu ve ironisini eleştirerek, bunun tam tersi bir ortamda.
Bir milyarder kurucudan tuhaf bir karşıtlık: pratikte işe yarayan her şeye gerçeği bağlayan Amerikan doğumlu bir doktrin olan pragmatizme felsefi bir diziyle sarılmış görünüşte önemsiz bir ev içi itiraf.
Yeni başlayanlar için pragmatizmin kökleri on dokuzuncu yüzyılın sonlarına kadar uzanıyor ve Charles Sanders Peirce, William James ve John Dewey'in kalemleri altında gelişiyor. Onların temel iddiası, bir fikrin pratik etkilerinin en önemli olan olduğudur. Bir inanç, pragmatist için, yalnızca eylemi yönlendirmede ne kadar faydalıysa o kadar iyi ve “doğru” kabul edilir. Bu teori, uyarlanabilir ve etkili olmasına rağmen, aşırı göreceli olmakla eleştirilmiştir ve en kötü ihtimalle gerçeği sadece öznel faydaya indirgemekle suçlanmıştır. Bertrand Russell gibi filozoflar, William James'i çelişkili inançların, her biri birinin amacına hizmet ediyorsa, “doğru” olarak sayılmasına olanak tanımakla suçlamış ve böylece gerçek içgörü ile uygun kendini aldatma arasındaki sınırı bulanıklaştırmıştır.
Buterin'in pragmatizmi kamuya açık bir şekilde reddetmesi, daha geniş bir rahatsızlığa işaret ediyor: belki de en zengin yaşam ve yenilik biçimleri, yalnızca "pratik" olanın en düşük ortak paydasından değil, mantıksız, idealist veya tamamen tuhaf bir şey için çaba göstermekten doğar—hatta çamaşır alışkanlıklarına kadar. Ironik bir şekilde, elde yıkanan iç çamaşırlarını kabul etmesi, zengin bireylerin pragmatik beklentilerden kaçınma geleneğine mükemmel bir şekilde uyuyor. Yeterince temiz iç çamaşırı olmadan lüks bir otelde kalan herkes bu ikilemi bilir: aşırı yüksek otel çamaşır ücretini ödemek mi, yoksa DIY yıkama ile improvize mi yapmak? Ben, bir örnek olarak, genellikle ikinciyi tercih ediyorum.
Tasarruflu milyarderlerin sayısız diğer örnekleri var, ben dahil değilim. Efsanevi tasarrufluluğu iyi belgelenmiş olan Warren Buffett'ı alın. Muazzam servetine rağmen, 1958'de satın aldığı mütevazı Omaha evinde yaşamaya devam ediyor ve basit arabalara binmesi, McDonald's kahvaltıları yemesi ve klasik, uygun fiyatlı kıyafetlere bağlı kalmasıyla tanınıyor. Bunlar sadece para tasarrufu taktikleri değil—kişisel tuhaflıklar, yaşam stratejilerine yükseltilmiş.
Milyarderler topluluğu, benzer şekilde tuhaf ve pragmatik olmayan alışkanlıklarla övünmektedir. Zara'nın kurucusu Amancio Ortega, her gün aynı basit kahvaltıyı ve öğle yemeğini yemesiyle ünlüdür ve lüks ofislerden ziyade sıradan bir çalışma alanını tercih etmektedir. Geçmişteki IKEA kurucusu Ingvar Kamprad, on yıllık bir Volvo kullanıyor ve düzenli olarak toplu taşıma araçlarını tercih ediyordu. Pop ikonu Lady Gaga, servetine rağmen, market alışverişi için kupon kullanma hakkında sosyal medyada paylaşımlar yapmıştır. Mark Zuckerberg, ekonomi sınıfında uçarken ve tasarımcı markalar yerine temel tişörtleri tercih ederken görülmüştür.
Daha da tuhaf bir alanda, CEO'ların çıkış yapmamak için tüm otelleri satın aldığı veya milyarderlerin özel şefler veya lüks restoranlar yerine gece yarısı canı sushi çektiğinde dolaplarını sushi ile doldurduğu hikayeleri dolanıyor. Bu tür hikayeler yalnızca tasarruf veya tuhaflık değil, aynı zamanda çoğu insanın harcamasını yönlendiren utilitarizmden iradeli bir ayrılmayı da ortaya koyuyor.
Peki Buterin'in iç çamaşırlı ifşası ve pragmatizm eleştirisi bize ne öğretiyor? Pragmatizm gerçekliğin akıntılarında yol almanın bir aracıysa, dünyanın en zenginleri kendi yollarını çizmeye kararlı görünüyor, ne olursa olsun. Denizleri fethettikten sonra bile kendi güvertelerini cilalayan bir gemi inşaatçısı gibi, gerçek ustalık sadece "işe yarayanı" yapmakla değil, bazen başkalarına hiçbir anlam ifade etmeyen şeyleri yapmakla gelir.
Ders? Otantiklik yüzeyde absürt görünebilir, ama bu, bizi sadece işlevselliğin ötesine, ve bazen, görünüşe göre, çamaşır makinesinin de üstüne çıkarabilecek olan akıntıdır.